ΕΛΙΚΟΒΑΚΤΗΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΥΛΩΡΟΥ

Τα άρθρα μας αφορούν κυρίως ΜΗ ΙΑΤΡΟΥΣ, για αυτό προσπαθήσαμε να τα γράψουμε όσο πιο απλά γίνεται χωρίς δύσκολους ιατρικούς όρους και πολύπλοκες ερμηνείες, ώστε να γίνονται κατανοητά σε όλους.

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο

ΕΛΙΚΟΒΑΚΤΗΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΥΛΩΡΟΥ
Helicobacter Pylori( H.P.).

Το Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι ένα μικρόβιο που μπορεί να αποικήσει σε διάφορες περιοχές του στομάχου ή του δωδεκαδακτύλου προκαλώντας φλεγμονή (χρόνια γαστρίτιδα). Συνδέεται άμεσα με την ανάπτυξη έλκους του στομάχου ή του δωδεκαδακτύλου, του καρκίνου και του λεμφώματος του στομάχου (MALT).
Η λοίμωξη από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι πολύ συχνή. Υπολογίζεται ότι 50% του παγκόσμιου πληθυσμού (στη χώρα μας περίπου 30%) έχει μολυνθεί.
Η μόλυνση γίνεται από άτομο σε άτομο δια της στοματικής ή κοπρανοστοματικής οδου (μολυσμένα χέρια, σάλιο ή ακόμη και σταγονίδια του αέρα). Το σύνηθες είναι ότι η μόλυνση γίνεται στην παιδική ηλικία και σπανίως κατά την ενηλικίωση.
Συνήθως η μόλυνση είναι ασυμπτωματική. Δεν είναι γνωστό γιατί η μόλυνση σε άλλους έχει συμπτώματα και σε άλλους όχι. Πιθανό να εμπλέκονται γενετικοί παράγοντες που καθιστούν ορισμένους ανθρώπους πιο ευαίσθητους στο να αναπτύξουν συμπτώματα.

Συμπτώματα είναι δυσπεψία, φούσκωμα, πόνος ή δυσφορία μετά από γεύματα. Εντονότερες ενοχλήσεις (έντονος πόνος, μαύρα κόπρανα, γαστρορραγία) εμφανίζονται στην κυριότερη επιπλοκή της λοίμωξης δηλαδή το έλκος στομάχου ή του δωδεκαδακτύλου.
Επίσης μπορεί να υπάρχουν και αιματολογικές διαταραχές όπως αναιμία, χαμηλή βιταμίνη B12 λόγω κακής απορρόφησης των τροφών και χαμηλά αιμοπετάλια.
Τα προαναφερθέντα μπορούν να καταλήξουν σε χρόνια φλεγμονή με πιθανή συνέπεια έλκος, καρκίνο ή λέμφωμα. Γι’ αυτό και καθιστά πρωταρχική την όσο το δυνατόν πιο γρήγορη ανίχνευση και θεραπεία του H.P.

Ποίοι πρέπει να ελεγχθούν

Ασθενείς με:

• Έλκος στομάχου ή δωδεκαδακτύλου.
• Χρόνια δυσπεπτικά ενοχλήματα.
• Με οικογενειακό ιστορικό έλκους στομάχου ή δωδεκαδακτύλου, καρκίνο στομάχου ή λέμφωμα στομάχου.
• Με χρόνια λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
• Ανεξήγητη σιδηροπενική αναιμία ή μείωση της βιταμίνης B12 ή των αιμοπεταλίων.

Ο έλεγχος της ύπαρξης H.P. γίνεται με:

• Τεστ αναπνοής (ουρίας). Μειονέκτημα του τα ψευδώς θετικά αποτελέσματα.
• Γαστροσκόπηση και λήψη βιοψίας.
• Έλεγχος για την ύπαρξη αντισωμάτων έναντι του H.P. (IgM, IgG, IgA).
  Τα IgM ανιχνεύονται στην αρχή της λοίμωξης και παραμένουν για λίγες εβδομάδες μετά από αυτή. Τα IgG ανιχνεύονται λίγο μετά από την ανίχνευση των IgM και παραμένουν για πολλά χρόνια. Είναι δυνατόν να παραμείνουν ακόμη και 6 μήνες μετά από την θεραπεία. Τα IgA σχηματίζονται λίγες εβδομάδες μετά από τη μόλυνση και παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Για σίγουρο έλεγχο των αντισωμάτων καλό είναι να μετριούνται και τα τρία αντισώματα μαζί (IgA, IgG και IgM) γιατί υπάρχει περίπτωση τα IgG να είναι οριακά οπότε η μέτρηση των IgA θα βοηθήσει πολύ στην διάγνωση.
• Εξέταση κοπράνων για την ανεύρεση αντιγόνου του HP.
  Είναι η πιο ακριβής μη επεμβατική εξέταση για τη διάγνωση και την επιβεβαίωση της εκρίζωσης του μικροβίου. Με αυτή την μέθοδο δεν υπάρχει ο κίνδυνος ψευδών θετικών αποτελεσμάτων σε αντίθεση με το τεστ της αναπνοής (ουρίας). Δεν πρέπει να γίνεται λήψη αντιβιοτικών, αναστολέων της αντλίας πρωτονίων ή ανταγωνιστών των Η2 υποδοχέων. Είναι ιδιαίτερα εύκολο για τα παιδιά. Ενδείκνυται για το αποτέλεσμα της θεραπείας γιατί τα αντισώματα μπορεί να είναι παρόντα ακόμη και 6 μήνες με ένα χρόνο μετά από την εκρίζωση του μικροβίου.

Συνιστούμε την εξέταση για την ανεύρεση αντισωμάτων έναντι του HP και κυρίως την εξέταση για την ανεύρεση του αντιγόνου στα κόπρανα.

Θεραπεία
Ο συνδυασμός φαρμάκων για το στομάχι (αναστολείς αντλίας πρωτονίων, ανταγωνιστές Η2 υποδοχέων) με αντιβιοτικά για 14 ημέρες έχει πολύ καλά αποτελέσματα.
Απαραίτητος είναι όμως ο έλεγχος του αποτελέσματος με αιματολογική εξέταση αντισωμάτων αλλά κυρίως με εξέταση κοπράνων για να βρεθεί η ύπαρξη ή μη του ελικοβακτηριδίου. Εάν δεν έχει εκριζωθεί, η θεραπεία επαναλαμβάνεται με άλλο σχήμα φαρμάκων. (δείτε πακέτα εξετάσεων)