Σύνδρομο Περίπλοκου Περιοχικού Πόνου (Complex regional pain syndrome-CRPS)

Τα άρθρα μας αφορούν κυρίως ΜΗ ΙΑΤΡΟΥΣ, για αυτό προσπαθήσαμε να τα γράψουμε όσο πιο απλά γίνεται χωρίς δύσκολους ιατρικούς όρους και πολύπλοκες ερμηνείες, ώστε να γίνονται κατανοητά σε όλους.

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο

Το σύνδρομο περίπλοκου περιοχικού πόνου αποτελεί ένα σπάνιο σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από χρόνιο πόνο κυρίως στα άκρα. Σε προχωρημένο στάδιο τα συμπτώματα επεκτείνονται και σε άλλες περιοχές. Το συγκεκριμένο σύνδρομο συνήθως εμφανίζεται μετά από σοβαρό τραυματισμό, έμφραγμα μυοκαρδίου, εγκεφαλικό επεισόδιο ή χειρουργική επέμβαση. Ωστόσο, είναι πιθανό να εμφανιστεί και μετά από κάποιο μικροτραυματισμό όπως διάστρεμμα ή ακόμα και μετά από έντονη συναισθηματική φόρτιση.

Η ακριβής αιτία του συνδρόμου δεν είναι γνωστή ωστόσο πολλές και διαφορετικές θεωρίες έχουν αναπτυχθεί. Ενδεχομένως το σύνδρομο να οφείλεται σε διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος, η οποία προκαλεί φλεγμονή στα νεύρα έχοντας ως αποτέλεσμα την αίσθηση καύσου, υπερευαισθησία και πόνο.

Οι τύποι αυτού του συνδρόμου είναι δύο:

• Τύπος 1 ή Συμπαθητική δυστροφία (RSD): Εμφανίζεται χωρίς γνωστή βλάβη νεύρου.
• Τύπος 2: Εμφανίζεται μετά από βλάβη νεύρου.

Συμπτώματα

Κατά την έναρξη της πάθησης:

• Αυξημένη ευαισθησία στο κρύο ή την πίεση.
• Οίδημα στα επηρεαζόμενα μέρη του σώματος.

Σε προχωρημένο στάδιο:

• Συνεχής πόνος, σε αρκετές περιπτώσεις έντονος και αίσθημα καύσου που διαρκεί για τρεις ή περισσότερους μήνες.
• Αλλαγές στην θερμοκρασία του δέρματος με εφίδρωση ή αίσθηση κρύου.
• Αλλαγές στην τριχοφυΐα ή στο ρυθμό αύξησης των νυχιών.
• Αλλαγές στο χρώμα του δέρματος το οποίο μπορεί να είναι από άσπρο μέχρι κόκκινο ή μπλε.
• Αλλαγές στην υφή του δέρματος η οποία μπορεί να γίνει πολύ λεπτή και γυαλιστερή.
• Δυσκαμψία των αρθρώσεων και μειωμένη κινητικότητα.
• Μυϊκοί σπασμοί.
• Μυϊκή ατροφία.

Τα συμπτώματα επικεντρώνονται συνήθως σε συγκεκριμένη περιοχή του σώματος ωστόσο με την πάροδο του χρόνου επεκτείνονται και σε άλλες περιοχές. Σε κάποιες περιπτώσεις, το σύνδρομο πολύπλοκου περιοχικού πόνου μπορεί να καταστεί μη αναστρέψιμο.

Επιπλοκές

Εάν το CRPS δεν διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί εγκαίρως είναι πιθανό να προκαλέσει πιο σοβαρά προβλήματα όπως:

• Καταστροφή ιστών (ατροφία): Το δέρμα, τα οστά και οι μύες γίνονται πιο αδύναμα με αποτέλεσμα τη δυσκολία στην κίνηση κατά την οποία προκαλείται και πόνος.
• Έντονο μυϊκό σπασμό: Όταν το CRPS παρουσιάσει επιπλοκές, μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη κατάσταση σύσπασης των χεριών ή των ποδιών.

Διάγνωση

Δυστυχώς δεν υπάρχουν ειδικές εξετάσεις για την διάγνωση του CRPS. H διάγνωση είναι καθαρά κλινική και καθορίζεται από τον ειδικό ιατρό. Ωστόσο, μπορούν να πραγματοποιηθούν εργαστηριακές ή απεικονιστικές εξετάσεις που βοηθούν στη διερεύνηση του συνδρόμου. Συχνά, στο στάδιο αυτό, χρησιμοποιούνται συγκεκριμένα κλινικά διαγνωστικά κριτήρια, τα λεγόμενα «Budapest Criteria». Ωστόσο, αν και βελτιωμένα, αυτά τα κριτήρια δεν καλύπτουν πλήρως την διάγνωση..

Τα Budapest Criteria περιλαμβάνουν:

• Συνεχή πόνο ο οποίος να είναι δυσανάλογος με το εκλυτικό αίτιο.
• Ο ασθενής να αναφέρει ότι το πάσχον μέλος παρουσιάζει τουλάχιστον ένα σύμπτωμα από τις ακόλουθες τέσσερις ομάδες:

1) Αισθητηριακό ως υπερευαισθησία ή/και αλλοδυνία

2) Αγγειοκινητικό ως διαφορετική θερμοκρασία των άκρων ή/και διαφορά στο χρώμα του δέρματος

3) Οίδημα των αρθρώσεων με ή χωρίς δυσκαμψία και αλλαγές ή δυσαναλογία εφίδρωσης στα δύο άκρα.

4) Κινητικό / αλλαγές-αλλοιώσεις των μαλακών ιστών (δέρμα, μύες) ως μειωμένη κινητική έκταση και κινητική δυσλειτουργία (αδυναμία, τρόμος, δυστονία) και αλλαγές στα νύχια ή/και τα μαλλιά ή/και το δέρμα των άκρων.

Πρόληψη

Έρευνες έχουν δείξει ότι η υψηλή πρόσληψη βιταμίνης C μετά από κάταγμα στον καρπό μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά στην εμφάνιση CRPS. Επίσης, η γρήγορη κινητοποίηση μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο εμφάνισης του συνδρόμου.

Θεραπεία

Η θεραπεία έχει πολυπαραγοντική προσέγγιση και όσο πιο άμεσα ξεκινήσει τόσο πιο καλά αποτελέσματα θα αποφέρει. Η θεραπεία εστιάζει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και στην επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου βοηθώντας στην αντιμετώπιση του πόνου και στην ταχύτερη επαναφορά του ασθενούς στο φυσιολογικό τρόπο ζωής του.

Α) Οι μη επεμβατικές θεραπείες περιλαμβάνουν:

• Φυσική δραστηριότητα και εργοθεραπεία: Η άσκηση στο προσβεβλημένο άκρο βοηθάει στο να διατηρηθεί ο υπάρχον μυϊκός ιστός και η ευελιξία του. Όταν το σύνδρομο βρίσκεται ακόμα στην αρχή, η φυσικοθεραπεία μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες επιδείνωσης ιδιαίτερα σε θέματα κινητικότητας, ροής αίματος, μυϊκής δύναμης, μυϊκού τόνου και δυσκαμψίας των αρθρώσεων.
• Φαρμακευτική αγωγή: Διαφορετικού τύπου φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση των συμπτωμάτων. Τα μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη περιορίζουν τη φλεγμονή και τον πόνο μικρής ή μεσαίας έντασης. Για την αντιμετώπιση της φλεγμονής και την ανακούφιση του πόνου χρησιμοποιούνται και τα κορτικοστεροειδή φάρμακα εκ του στόματος (per os) και για τη δυσκαμψία των μυών τα μυοχαλαρωτικά. Φάρμακα που επίσης βοηθούν, είναι αυτά που προλαμβάνουν ή επιβραδύνουν την απώλεια οστικής μάζας.
• Τοποθέτηση δερματικού επιθέματος Qutenza: Η τοποθέτηση δερματικού επιθέματος Qutenza αποτελεί μια πολύ καλή, ευρέως διαδεδομένη, μη επεμβατική προσέγγιση σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στην φαρμακευτική αγωγή ή σε ασθενείς που επιθυμούν πιο άμεσα αποτελέσματα στη διαχείριση του πόνου τους.
• Ψυχολογική υποστήριξη: Η ψυχολογική υποστήριξη βοηθάει στην καταπολέμηση της κατάθλιψης και του άγχους που συνυπάρχουν με το σύνδρομο.

Β)  Οι επεμβατικές θεραπείες περιλαμβάνουν:

• Έγχυση αναισθητικών στο προσβεβλημένο άκρο για άμεση ανακούφιση.
• Υποδόρια εμφύτευση αντλίας για συνεχή χορήγηση αναλγητικού (τεχνική νευροδιέγερσης). Η διέγερση του νωτιαίου μυελού αποτελεί μια θεραπεία η οποία συστήνεται όταν οι συντηρητικές θεραπείες είναι αναποτελεσματικές και αφορά τη χειρουργική εμφύτευση μιας μικρής συσκευής στην περιοχή της σπονδυλικής στήλης κάτω από το δέρμα. Η συγκεκριμένη συσκευή τροποποιεί τα σήματα του πόνου πριν φθάσουν στον εγκέφαλο επιφέροντας έτσι την ανακούφιση του ασθενούς.

 Γ) Οι εναλλακτικές θεραπείες περιλαμβάνουν:

• Βιοανάδραση και
• Βελονισμό

Image by Freepik